Ne çok yutkunup vazgeçiyorum şu günlerde kullanacağım kelimelerden ve kuracağım cümlelerden. Yoksa büyüyüp artık o çocukluğu geride mi bırakıyorum. Yoksa daha az duyarlı biri mi oluyorum, olması gereken mi bu, yoksa ben yine şaşırıp yollarımı karıştırıyorum!?
Herşeyden korkuyor insan bazen, her daim huzur bulduğu mekanlarda, bir gün gidip eskisi gibi huzur bulamamaktan, bıraktığı şeyleri aynı yerde bulamamaktan...... daha çok şey eklenebilir bu düşünceler yumağına ama ben burada kesiyorum, şimdilik huzuru bulup mutlu olabiliyorken mutlu olalım, diğerlerini olamadığımız gün düşünürüz artık diyerek.
No comments:
Post a Comment